Tas ingepakt, alles drie keer ingepakt en weer uitgepakt, niets vergeten? Echt niet? Dan rustig slapen.. Wekker gezet? Ja, wekker gezet. Midden in de nacht werd ik wakker. "Is het al tijd?" Nee, nog niet.. Weer rustig verder slapen.
Om 6.30 mocht ik eindelijk opstaan. Eerst zelf in de kleren. Toen, samen met Frank, de meiden wakker gemaakt. Ook zij hadden reuze zin in vandaag! De hele dag op het strand spelen, chocolademelk drinken en hardlopers kijken! Wat wil je als meisje van 3 en meisje van 4 nog meer :)
Nieuwe route uitgeprobeerd naar Harlingen. Ging als een speer. Was natuurlijk ook heel rustig op de weg.
Vind je het gek als je op zondagmorgen om 7.00 vertrekt.
Om iets over half 9 stonden we bij Harlingen haven. Frank heeft mij en de meiden bij de terminal afgeleverd en de auto weggebracht naar de langparkeerhaven. Daarna kwam hij teruggelopen.
Strak om 9.15 vertrok de boot. Vol met toch wel iets zenuwachtige hardlopers.
Meiden hebben zitten kijken naar Ice Age. Het was een uitkomst want ook bij mij kwam wat spanning naar boven.
Aangekomen bij de haven heb ik de meiden en Frank gedag gezegd, tas op mijn rug gehesen en op naar Tiny. Die had, samen met een aantal anderen een heerlijk onderkomen naast zwembad de Dobe.
Snel omkleden en hup, met z'n allen richting de start. Ik achterop de fiets van Tiny.
Nog even een blik geworpen op alle startende halve marathonlopers om daarna zelf naar het startvak te lopen. Nog een laatste sanitaire stop. Geen uitstel meer. Nu gaat het echt gebeuren! Ik ga bijna heel Terschelling rondRENNEN. Omdat ik dat LEUK vind :)
Ondertussen krijg ik van Frank een berichtje dat hij met de meiden tegenover de Brandaris staat. Voor mij aan de linker kant.
Dat wordt doel 1: Frank en de meiden gedag zeggen.
In het startvak aangekomen wat geiten met de overige lopers. Altijd leuk, de spanning voor het startschot.
Het leuke van dit startvak is dat alle lopers die bij je staan hetzelfde doel hebben: de marathon lopen. Geen lopers van andere afstanden die tegelijkertijd starten.
Nog een paar minuten en dan: De Scheepshoorn! Tooooet, en weg waren we!
Door mijn hoofd allerlei gedachten: hier heb ik voor getraind, ik ga "gewoon" een stuk lopen, wat een mensen!
Gelukkig zag ik Frank en de meiden snel staan! Even zwaaien en weg waren we.
Doel was rond de 6.00/km te lopen. De eerste paar kilometer gingen we voortvarend te werk. We liepen sneller dan die 6.00/km. Opletten dus. Niet te snel nu want daar zouden we misschien spijt van krijgen.
Over de weg alle dorpen langs: Halfweg, Lies, Hoorn.
Lichte tegenwind. Dan zocht ik wat medelopers op om daar lekker achter te lopen. Of bleef achter Tiny hangen. Ik werd goed in de gaten gehouden.
Hé is dat niet de kroeg van Hessel? En zo gingen de kilometers voorbij. Er kwam iemand naast Tiny lopen die vroeg wat ons plan was en of hij alvast zou gaan versnellen. Tiny gaf hem al lopend wat advies. En weer een kilometer verder.
Het parcours was geweldig. Versiering van de huizen, knuffelberen langs de route. Geweldige sfeer.
Overal aanmoedigingen van mensen en muziek. Variërend van een stevige housebeat tot een man die accordeon zat te spelen. Veel dank aan alle vrijwilligers! Die maken het allemaal mogelijk! Ze waren helemaal in stijl. Ze hadden allemaal berenmutsen op.
Om de 5 km warme sponzen, extran, water, fruit. Soms een paar passen wandelen voor een slok. Bij andere posten lekker doorlopen. Ik had mijn eigen kameel op mijn rug dus had de posten niet direct nodig.
Rond kilometer 27 wat last van mijn maag. Nee toch! Daar heb ik geen zin in. Tikkie terug in tempo. Hartslag was ook wat aan de hoge kant. We liepen ongeveer 5.50/km. Mezelf weer hervinden, rustig ademhalen, concentreren. Het lukte gelukkig! Daarna weer verder, tempo weer iets omhoog en blik op oneindig. Wat was het mooi hier! Die duinen! Wind door mijn haren! En maar lopen. Wat kan ik daarvan genieten. Benen negeren. Natuurlijk werden die moe nu. Maar ja, ze moesten toch echt doorlopen.
Weer een drankpost, stukje bos. Hoornerbos, Formerumerbos. Wat contact met andere lopers, heuvel op, heuvel af.
Hé, heb ik hier niet, een poos geleden in een huisje gezeten met de Kerstdagen. Wat was dat heerlijk. Samen met Frank en mijn moeder. Lekker aan de Terschellinger Juttersbitter. Mjum.
En weer een kilometer verder.
Ondertussen haalden we zelfs wat lopers in.
Het strand kwam in zicht. De kilometers gingen niet meer zo vlot als in het begin. Het kostte nu goed moeite om de snelheid erin te houden. Tiny hield wijselijk zijn mond. We liepen zwijgend de kilometers weg.
Ah, daar is het strand! Naar beneden dus. Brandende bovenbenen!! Auuuu! Neee, geen kramp, dat wil ik niet! Snel wandelen maar. Beneden aangekomen weer hardlopen.
Ik had me ingesteld op alleen maar mul strand. Het viel gelukkig mee. Het strand was vrij hard met hier en daar een zacht stukje. Korte pasjes en doorlopen. Wind in de rug hier.
Echt genieten van het uitzicht. Al die poppetjes op het strand. Halverwege een auto met goede muziek. Echt super!
Eind van het strand in zicht! Weer omhoog! Er stond veel volk. Ik heb al die mensen niet bewust gezien, maar ik wist dat ik wilde blijven hardlopen. Geen gewandel. Ik ben toch geen watje. Hup, hier heb je voor getraind! Dus.. hardlopend omhoog. Achter Tiny aan!
Nog een klein stukje nu. Doorbijten!
Normaal draai ik daar mijn hand niet voor om: 5 kilometer. Nog niet eens een half uurtje.
Tiny was al lekker aan het relativeren. Een journaal en een reclameblokje :) Longway af. Ik weet nu waarom die zo heet. Die heb ik niet bewust mee gekregen..
En weer een paar lopers ingehaald. Sommigen waren aan het wandelen. Wij niet, wij buffelden door. Geen geklets meer van mijn kant.
De haven in zicht! Wow, ik ben er echt bijna! Nog even tanden op elkaar voor het laatste stukje.
Daar is de Brandaris! Hier ben ik gestart. Bijna terug bij af. Nog een klein stukje.
Ik mag eindelijk de winkelstraat in. Mijn naam wordt geroepen door Marinka (@Utmientje) en nog wat andere tweeps. Mijn hersenen signaleren maar ik heb geen puf meer om te reageren. Wat ben ik moe! Ik zie niet wie er allemaal staan. Het is daar 1 groot feest!
En daar is dan eindelijk de rode loper! Overal mensen en aanmoedigingen. Het is overweldigend. Ik kan bijna niet geloven dat het gelukt is. Nog een klein stukje.
Daar staat Frank met Helena en Gabriëlle. Wat gaaf! Ik hoor "mama" roepen en "Inge kom op!"
Houd vol! Je kan het! Nog even over de mat heen!
En dan, mag ik stoppen met lopen! Na 42,1 km hardlopen hoeven mijn benen niet meer. Het is gelukt!
Met een eindtijd van 4.12.54 kom ik over de finish! (8ste van de 18 vrouwen in mijn categorie)
Medaille om mijn nek. Regencape over mijn hoofd tegen het afkoelen.
Een brok in mijn keel, een traan.
Ik hang in het dranghek tegen Frank aan. Wat een klereneind! Wat gaaf! Ik kan even geen stap meer verzetten. Wil zitten, maar gaat niet. Benen willen niet. Blijf dus maar staan. Strompel wat vooruit. Meiden zijn over het hek gezet. Sjan maakt foto's van mij, Tiny en de meiden.
Wat een superhaas was Tiny. Hij heeft me erdoorheen gesleept. Kletsen wanneer het kon, stilte wanneer het nodig was. Je wist het precies aan te voelen. Super!
Ik druk een zoen op zijn hoofd. *klik* foto.
Tiny, heel hartelijk bedankt! Het was geweldig! Wat een primeur!
Even later zie ik nog meer bekenden. @twitia27, @runninggerard, @hardlopendeboer, @edwinvanbruggen en ik ben vast nog wat mensen vergeten. Sorry!
Dankzij Marinka heb ik ook nog een t-shirt opgehaald! Bijna vergeten.. Echt waar!
Hij is gaaf! Ik zal het shirt met trots dragen!
Achterop de fiets terug naar het appartement van Tiny en de anderen. Daar onder een geweldige douche, en in mijn warme droge kleren.
Frank en de meiden zaten inmiddels lekker warm bij Zeezicht. Tiny bracht me daar weer naartoe. Niks eerst douchen, eerst mij wegbrengen. Lopend had ik het niet meer gekund..
Bij de cafetaria patat besteld! Mjummmm! Daar had ik wel zin in!
Wandelen naar de boot. Vertrek 19.00.
Daaaaag Terschelling! Tot een volgende keer! Het was geweldig!
Samen met heel veel andere hardlopers op de boot. Sommigen soepel voortbewegend, anderen net zo stram als ik zelf. Het schept een band:)
@runninggerard en @stroep zaten op dezelfde boot. Konden we de dag mooi nog even evalueren :)
Ruim anderhalf uur later kwamen we weer in Harlingen aan.
Het einde van het avontuur.
Auto opgehaald en nog even terug rijden. Gelukkig was Frank de chauffeur. Ik heb de hele weg zitten glimlachten :)
